miércoles, 25 de marzo de 2020

Kutisaq

Kutisaq!
Sapaynipim wayra
¡ripukuy! niwaq 
wiksaymanta jasapakuspa
yarqaymanta kapti.
Ripusqay punchawñataqmi,
orqokuna, chaqrakuna waqarqa;
rumikuna, sachakuna, mayupas,
qowikuna, ovejakuna, atoqkunapas,
¡wañuyni unanchaq tukupas!
Allqoypa anyayninkunam rikchakapuwaq
 aychaymanta ruwasqa charango cuerdakuna
nanaywan siptikuq
karunchakusqayman jina.
Ripuytaqa ripukurqanim,
chu, llaqtaypim sonqoyta saqerqani,
yuyarisqay wawqeykunatapas
sara ukupi pukllachkaq
qala chaki warmakunata jina.
Mamaytapas yuyarinim
waqasqanpi sutuschkaq weqeyoqta;
chaqraykunata, ovejaykunatapas,
yanaytañataq mayu patanpi
samayninwan kuyayninta
chayachimuwachkaqta jina.
Kunanñataqmi kay karu llaqtapi,
mana nunayoq runapa llaqtanpi,
musyanim llaqtaymanta jamuq wayrata
kutichikuwayta munaspa,
musyaykim yanallay
lliw ima japisqaypi
musyanim qamwan sonqoy kasqanta
chay raykum ¡kutisaq! llaqtayman.


Traducción
¡Volveré!
El aire en silencio
me decía que me vaya, 
bostezando desde mis entrañas, 
cuando tenía hambre.
El día de mi partida lloraron
los cerros, las chacras,
las piedras, los árboles, el rio,
los cuyes, las ovejas, los zorros,
hasta el búho que presagiaba mi muerte.
Los aullidos de mi perro parecían
cuerdas de charango hechas de mi propia carne,
que poco a poco se arrancaban,
con la distancia y el dolor.
Entonces me fui,
pero en mi pueblo quedó mi alma,
mis hermanos que aún los imagino
niños descalzos
jugando en el maizal;
también recuerdo a mi madre,
con sus ojitos llorosos
por mi partida
mis chacras y ovejas aun llorando,
y mi amor en el río,
con su aliento
llena de candor.
Y en esta ciudad lejana
ciudad de gente sin alma,
siento el aire venido de mi tierra
queriendo llevarme de regreso;
te siento a ti amor mío
en todo lo que toco;
siento que mi corazón quedó contigo, 
y por eso ¡volveré!


Ciro Gálvez Herrera

No hay comentarios:

Publicar un comentario